HISTORIA NALEŚNIKÓW

Umieszczam parę słów o historii naleśników: to po pierogach moja druga miłość - na słodko, na ostro , w każdych ilościach :) Powyżej umieszczam zdjęcie naleśnika nadziewanego masą serową , z klekesem ze śmietany i pastą owocową z kiwi. Dziś gościły u mnie na obiedzie.
 
Otóż:
"Nie wiadomo gdzie po raz pierwszy zaczęto przyrządzać naleśniki, jednak wiemy, że znane są one nam od starożytności i nie tylko w Europie, ale również w Chinach gdzie podobno w IV w. p.n.e. były one przyrządzane z ciasta ryżowego razem z warzywami. A stamtąd dotarły na Bliski Wschód i później do Europy. Włosi natomiast są przekonani, że naleśniki wynaleziono w Starożytnym Rzymie, a w XVI wieku Katarzyna Medycejska przywiozła je do Francji.

Polska nazwa naleśnik pochodzi ze złączenia wyrazów nalewać i maślanka, ponieważ pierwsze naleśniki były kwaśne, robione z ciasta na bazie śmietany lub maślanki, a nie słodkiego mleka.

Podając naleśniki można je posypać cukrem, cukrem pudrem lub polać sosem choć najczęściej podaje się je z nadzieniem, np. powidłami, pokrojonymi owocami, dżemem lub twarogiem. Naleśniki można również podawać z farszem mięsnym, warzywnym lub grzybowym oraz z wieloma innymi dodatkami, wtedy jednak po zwinięciu i obsmażeniu nazywa się je krokietami. Naleśniki można również używać jako dodatku do zup np. grzybowej.

Naleśniki podbiły serca Europejczyków, bo są prostą potrawą, którą można dowolnie uzupełniać pysznymi składnikami własnego wyboru. Podstawowa receptura zawiera mąkę, mleko, jaja oraz dodatki słone jak mięso lub farsz warzywny albo dodatki słodkie w formie deseru zawierające twaróg, konfitury, płynną czekoladę, miód bakalie a nawet egzotyczne owoce jak banan, ananas czy brzoskwinie.

We Francji naleśniki nazywają się: crepes i jest to forma, która jest nam najbardziej znana, włoskie naleśniki nazywają się crespelle, a rosyjskie bliny.

Francuskie crêpes są najbliższe temu, co Europejczycy kojarzy ze słowem: naleśnik. Naleśnik to cienkie płynne ciasto zrobionego z mąki pszennej, jaj, masła i mleka w kształcie owalnym. Czasami dla spulchnienia ciasta dodaje się do niego odrobinę cydru lub piwa. Jak wiadomo z historii biała mąka pszenna była kiedyś drogim towarem luksusowym i jest to główny powód dlaczego pierwsze naleśniki opanowały Paryż. Następnie kierując się do Bretanii, która posiada bogatą tradycję wypiekania podobnych placków z mąki gryczanej.

Naleśniki francuskie dzielimy na: crêpes au sucre, czyli naleśniki z cukrem lekko skropione cytryną,

crêpes aux confitures, czyli naleśniki z konfiturami lub dżemami, oraz crêpes Suzette polane płonącym likierem z gorzkiej pomarańczy. "             

Historia zaczerpnięta ze strony  http://www.fabrykanalesnika.pl/